Saturday 31 March 2012
Friday 30 March 2012
Tuesday 27 March 2012
Sunday 25 March 2012
'gumblod eldr'd, the follower and pioneer of sentience' ..
he's as ancient as matter itself and his remaining arch enemy is age .. oldness, as opposed to the sut of a fire, progression of youngness ...
the new experiences added to you body deposits and memory capacity .. in the past 'till recently gumblod's explorations have been limited due to bad style ..
he's fallen from every mineral of galactic mineral deposits and have seen the temporary superiority comparisons of all of them, and their consistent failure to better each others 'inner realms' .. what else could you measure temporary superiority by ..
standing at the top of a seasons pedastil is an 'inner' achievement of driven determination .. and at great cost and pain, 'inward realms' achieve immense failures against each other .. always leading to none the victor ...
the new experiences added to you body deposits and memory capacity .. in the past 'till recently gumblod's explorations have been limited due to bad style ..
he's fallen from every mineral of galactic mineral deposits and have seen the temporary superiority comparisons of all of them, and their consistent failure to better each others 'inner realms' .. what else could you measure temporary superiority by ..
standing at the top of a seasons pedastil is an 'inner' achievement of driven determination .. and at great cost and pain, 'inward realms' achieve immense failures against each other .. always leading to none the victor ...
'gumblod eldr'd the balance ent'
heirarchy if any is a flight, a drift, a travel starting and restarting from all the pasts collected among the earths ... gumblod is a rescuer .. a front-liner for liberty and the only engagement which is responsible .. freewill .. a mean tree nor false violence .. he's the first totem in existence .. he's from the precise middle forests of leveland within the time before the big bang .. before existence implo-exploded into the universal forms, forming just spherical expanses we have as our loved homes today ..
'social liberty', a term to defend the obvious ..
poets, folk musicians, single artists, groups, collectives, theatricals, filmmakers, writers assorted, dance and performers of all explorations.
and best of all perfectly infinite creativity .. inward mindly and the water mineralia of the great universal expanse within our universal bubble created well into the distance ..
all attracted by one ever recurring gravitas to the borne origin .. all which was casted into the furthest distances we could imagine far back when by borne origin and expanded with their momentum's beyond where we know by our hear and body having been thrown, twisted and struggled about them .. those ...
still need emotional liberation the most ..
'max en die miere'
“Max En Die Miere”
for publishing this logic sense ... mal en gevarlik om te admit emotionally ... !
‘n 30 000 woord verhaal.
Begin op 19 Februarie 2006
Deur las rua
Suikersoet
Die miere was ooral oor die suiker vandag. Ek het probeer om hulle ‘n kans te gee om te ontsnap, maar die ongedult het my oorkom en dus is ‘n paar gedood of ernstig beseer. Ek vra bygelowig omverskoning aan al die mier nasies van die wêreld vir hierdie gruwelike tref van die ongeluk en sal harder probeer in die toekoms om sulke ongelukke te vermy.
Verseker gemerk deur die mier interne intellegensie en op die swart lys geplaas. Die koffie was ten minste lekker. Pannekoek, vet maak goed. Die hoofpyn van die vorige aand se manewalus op die dorp klou nog aan my voorkop vas.
Moeder is weer loud en kras vandag. Ek stap uit by die agterdeur en staar na die hemel. Vat ‘n slukkie koffie. Die sonstrale snerp deur na my agterkop. Hoekom doen ek dit? Want dit is lekker. Dit is nie die hele waarheid nie. Patrykeer is dit eerlikwaar net omdat dit pure genot verskaf. Ander kere is daar dieper redes vir my aksies. Redes bedoelend probleme.
Maar ons almal het hulle en ons kan nie weghardloop van hulle nie, al probeer ons gereeld. Wat ‘n pot kak. Natuurlik kan jy. Dis wat mense sê wat gevang was. Met die laaste slukkie koffie begin ek al klaar hierdie dag se afloop te beplan.
Wyn en sigarette flits oor my kop. Dit klink lekker maar dit klink ook soos presies dieselfde ding wat ek gister gedoen het, en eergister, en die dag voor dit, en so aan tot en met ‘n paar maande terug. Toe al die stront begin het. Wat doen ‘n mens met jouself as jy ‘n jaar afvat en jy het niks geld nie. Ruil coke bottels in vir ‘n bottel Tas en cheap cigarette.
Daar is nog genoeg in die garage. Ek wag totdat my ma werk toe gaan. Ek pak al die bottels in ‘n plastiek sak en stap af na die friendly seven eleven op die hoek. Tien uur die oggend stap ek daar uit met my wyntjie en onderduik al die oë wat skerp op my neerkyk. Reguit rivier toe. Die weer is perfek vir ‘n bietjie sonde. Die water is wel ‘n bietjie vuil vandag.
Dis nie ‘n goeie teken nie. Fokken boere! Ek gaan sit op een van my gewone plekke. Soos die res is dit ‘n “gemaklike” klip langs die rivier. Ek haal ‘n skryfboek en ‘n pen uit. So lê ek gedagtes op papier neer die heel middag lank terwyl ek al meer besope raak op die bottel goedkoop wyn. Dit is nie lank nie en daar loop ‘n mier oor my blad. Versigtig benader ek dit met my middel vinger agter my duim en skiet die mier tot in die toekoms in.
Die punte van my vingers raak al hoe meer vol ink soos wat ek die blaai vashou op verskillende plekke. Drie blaaie later besluit ek om die boek vir ‘n tydjie neer te sit. Nou nie dat ek wil brag nie maar my gedagtes is besig om vinniger as my pen te hardloop. Hoe het ek tot by hierdie punt gekom? Dis Altus se skuld omdat hy vir my my eerste sigaret gegee het in graad 8.
Nee dit is die winkel eienaar se skuld omdat hy sigarette vir ‘n skoolkind verkoop het. Nee dit is camel se skuld omdat hulle hoegenaamd sigarette maak. Nee dis daai eerste doos wat blare in ‘n pyp gesit het en dit begin rook het se skuld.
Ek sug. Ja, ja ek weet dit is my skuld omdat ek daardie eerste sigaret gevat het. Hoe ek ook my graad deurgekom het is nogsteeds vir my ‘n wonderwerk. Miskien het dit nog voor dit begin toe ek en Karel tippex en naelak in laerskool gesnuif het. Waar dit ookal begin het, het dit op die ou einde ‘n lang pad my gevolg. By die huis alweer. My ma is nog nie hier nie. Cool, ek het kans om ontslae te raak van my bottels.
Ek maak my klere kas oop en begin al my drank bottels uit te pak van die vorige weke. Brandy, obies, wyn en so voorts. Almal leeg. As ek maar net al daardie geld gespaar het. Ag wel, goeie tye. Ek sit alles in ‘n groot swart sak en sit dit buite op die sypaadjie neer. Die vullis mense behoort binnekort hier te wees. Ek stap in die huis in en begin met my jack russel speel.
Dodo is sy naam. Ek sit versigtig musiek aan en verwag iets onaangenaamd om te speel. ‘n Rustige lied begin speel. Cool, ‘n goeie teken. Die dag is sover nie te bad nie. Betekenis, wat ‘n fokkop. Wat alles nou eintlik beteken en hoe ‘n mens informasie moet lees bly vir my ‘n raaisel.
En dit is eintlik wat dit alles is. ‘n Raaisel wat onoplosbaar is. Die comsic joke. Maar ons sal eers later daarby uit kom. Laat ons nou eers by die begin begin. Toe ek klein was het ek een keer my tong in my pa se wynglas gesit om te proe hoe dit nou eintlik proe. Dit was walglik. En vir lank kon ek glad nie verstaan hoekom my pa sulke afskuwelike goed drink nie. As ek net geweet het wat ‘n paar van daardie glasies aan ‘n mens kon doen. Blykbaar het die arabiere alkohol ontdek toe hulle vrot druiwe sap gedrink het.
Hulle het eers gedink dit is die nektar van die gode…tot en met die volgende oggend natuurlik. Dit is seker hoekom hulle nou almal anti alkohol is. Hulle het te veel gesuip en die ultimate hangover gekry. Die volgende oggend het hulle dieselfde belofte gemaak wat alle dronk mense maak die volgende oggend. Ek gaan nooit weer drink nie. Die enigste verskil tussen die arabiere en die res van ons is dat hulle hul beloftes behou.
Ek het nie myne gehou nie. Ek het op agt jarige ouderdomn my ma stip in die oë gekyk en belowe dat ek nooit sal rook of drink nie. En ek het dit bedoel ook. Dit is hoekom ek dink daar moet ‘n wet wees teen beloftes maak voordat jy agtien is, nee sommer een en twintig. ‘n Mens weet nie wat jy sê nie.
En vir mense soos ek wat my woord baie ernstig opneem is dit ‘n groot probleem. Daai ding wat jou ouers vir jou sê van saam met die verkeerde vriende uithang is eintlik ongelukkig waar. Maar wat ‘n jy ook moet onthou is dat dit altyd jou eie verantwoordelikheid is om die regte keuses te maak.
En nou kom ons by ‘n dodgy punt. Wat is die regte keuse. Iewers moes ek ‘n paar liederlike skewe keuses gemaak het om te beland waar ek nou is. Is dit verkeerd om ‘n drankie saam met ‘n ou vriend te drink en te gesels? Is dit verkeerd om onder stress ‘n sigaret te rook om die senuwees te laat kalmeer.
Hierdie is natuurlik van die kleiner makliker keuses wat oor jou pad sal loop maar dit is gewoonlik ook die begin van ‘n reeks ander keuses wat jou lewe in enorme maniere sal beinvloed. Soos wat ons later sal sien in my storie. Ek staan op en stap kombuis toe. Lus vir ‘n bietjie koffie. Net soos wat ek die melk ingooi hoor ek voetstappe by die gang af kom. Ma. “Wat is die?” ek kyk op na haar en sien haar staan met ‘n swart sak vol bottels in haar hand. Die blerrie vullis mense het nog nie gekom nie. Slim een Max. O Ja, by the way, ek is Max. Aangename kennis.
Ja wel dit was nou ‘n voorbeeld van ‘n slegte keuse, om die bottels op die sypaadjie te los. Nie noodwendig ‘n verkeerde keuse nie maar ‘n slegte een. “Oh, dis ‘n bergie wat sy bottles sommer in die pad gelos het. Toe sit ek dit in ‘n plastiek sak en los dit op die sypaadjie.” Sy kyk my stip aan vir ‘n sekond. “Raak ontslae daarvan.” Dit was die plan gewees, sê ek in my kop vir haar. Nou wonder ek, het sy my geglo of is sy net te moeg om dit verder te vat. Ek wil nie eers dink aan wat ek sou vermoed ‘n paar maande gelede nie.
Nou stress ek al weer. Ek soek ‘n sigaret. Is dit ‘n genetiese afwyking wat ek het om te wil rook of is dit net ‘n addictive personality. Ek onthou nog my eerste sigaret saam met Altus langs die rivier by die skool. Ons was die eerste twee van ons standard ses klas wat dit gewaag het om dit te doen.
Ons het seker gemaak dat ons vêr van die matriek rokers gestaan het, want van hulle was leerlingraad en hulle het somtyds enige verskoning gesoek om ‘n graad aggie af te kraak.
Hippocrits! Ek haat hippocrits. Ek tel toe die sak op en vat dit weer buiten toe. Wragtig hier kom die vullis trok. “You’re late!” Grap ek met een van die werkers. Hy het dit nie gevang of net nie waardeer nie. Hy sê iets in Xhosa vir en van sy medewerkers. Ek tel die woord Umlhungu op wat ek weet witmens beteken. Ek sou wat wou gee om te kan verstaan wat hulle sê.
Net om hulle terug te chirp en sodoende te skok of beindruk. Ek is nie seker watter een nie. In elkgeval, dit daar gelaat. Ek verkans toe terug huis toe om te gaan lees watse mal goed ek op die papier langs die rivier kwyt geraak het. Jislaaik ‘n sigaret sal nou lekker wees. Dis tog al wat ek amper oor het. Ha, lag ek vir myself. Max jou morbiede bliksem, kom reg. Ek lees.
Hier en daar ‘n spelfout maar oor die algemeen is ek nogal beindruk met my idees en woordspeling. Ek moet dit dalk profesioneel doen. Nog ‘n droom. En ja, dit mag nie dalk nou so lyk nie maar ek het baie van hulle. Sommiges meer realisties as ander. Om springbok rugby te speel is nie regtig in die kaarte vir my nie. Ek dink ook nie ek wil regtig nie.
Dit klink net lekker om ‘n speletjie te speel vir ‘n kakhuis vol geld. Hoor nou hoe bedonnerd word al die rugby onderstueners omdat ek hul sport ‘n speletjie noem. “Rugby is lewe!” Sal hulle sê. Terug na die sigarette.
Soos wat ek en Altus meer begin rook het, (by the way Altus is my oudste vriend, nie noodwendig die beste nie, maar die oudste) het meer kinder ons begin join. Al die rebelle en nuuskieriges.
So het die CSV sel groepies pouses kleiner geword en die alternatiewe sel groepies langs die rivier al hoe groter geraak. Camel lights is wat ons gerook het. En dit is nie ‘n advertensie vir camel nie.
My gedagte begin nou na vanaand toe skuif. ‘n Biertjie met pen en papier by Mystic Boer? Klink goed. Ek gaan bedel toe vyftig rand by my ma vir die aand se boksie wyn en sigarette. Sy vra nie vrae nie. Ek trek my ou faded jean aan en ‘n ou baadjie.
Ek lyk soos ‘n wit bergie. By my karretjie gekom voel ek al stukke beter. My trusty ou kar. Hy kom al ‘n lang pad saam met my. Deur my studies en al. Ek vryf sy dashboard en vra saggies vir hom om te start. Anders as ander voertuie is myne ‘n seuntjie. Daar vat hy.
Ek het al begin dink om in uit te trek en in my kar te slaap. My trusty ou golfie. Wit en ‘n 16 honderd. Hy wil net hardloop. Nes ek. Ek ry in die sonsondergang se rigting. Hoe cheesy. Binnekort is dit weer aand en tyd vir al die nag skepsels om uit te kom.
Verseker gemerk deur die mier interne intellegensie en op die swart lys geplaas. Die koffie was ten minste lekker. Pannekoek, vet maak goed. Die hoofpyn van die vorige aand se manewalus op die dorp klou nog aan my voorkop vas.
Moeder is weer loud en kras vandag. Ek stap uit by die agterdeur en staar na die hemel. Vat ‘n slukkie koffie. Die sonstrale snerp deur na my agterkop. Hoekom doen ek dit? Want dit is lekker. Dit is nie die hele waarheid nie. Patrykeer is dit eerlikwaar net omdat dit pure genot verskaf. Ander kere is daar dieper redes vir my aksies. Redes bedoelend probleme.
Maar ons almal het hulle en ons kan nie weghardloop van hulle nie, al probeer ons gereeld. Wat ‘n pot kak. Natuurlik kan jy. Dis wat mense sê wat gevang was. Met die laaste slukkie koffie begin ek al klaar hierdie dag se afloop te beplan.
Wyn en sigarette flits oor my kop. Dit klink lekker maar dit klink ook soos presies dieselfde ding wat ek gister gedoen het, en eergister, en die dag voor dit, en so aan tot en met ‘n paar maande terug. Toe al die stront begin het. Wat doen ‘n mens met jouself as jy ‘n jaar afvat en jy het niks geld nie. Ruil coke bottels in vir ‘n bottel Tas en cheap cigarette.
Daar is nog genoeg in die garage. Ek wag totdat my ma werk toe gaan. Ek pak al die bottels in ‘n plastiek sak en stap af na die friendly seven eleven op die hoek. Tien uur die oggend stap ek daar uit met my wyntjie en onderduik al die oë wat skerp op my neerkyk. Reguit rivier toe. Die weer is perfek vir ‘n bietjie sonde. Die water is wel ‘n bietjie vuil vandag.
Dis nie ‘n goeie teken nie. Fokken boere! Ek gaan sit op een van my gewone plekke. Soos die res is dit ‘n “gemaklike” klip langs die rivier. Ek haal ‘n skryfboek en ‘n pen uit. So lê ek gedagtes op papier neer die heel middag lank terwyl ek al meer besope raak op die bottel goedkoop wyn. Dit is nie lank nie en daar loop ‘n mier oor my blad. Versigtig benader ek dit met my middel vinger agter my duim en skiet die mier tot in die toekoms in.
Die punte van my vingers raak al hoe meer vol ink soos wat ek die blaai vashou op verskillende plekke. Drie blaaie later besluit ek om die boek vir ‘n tydjie neer te sit. Nou nie dat ek wil brag nie maar my gedagtes is besig om vinniger as my pen te hardloop. Hoe het ek tot by hierdie punt gekom? Dis Altus se skuld omdat hy vir my my eerste sigaret gegee het in graad 8.
Nee dit is die winkel eienaar se skuld omdat hy sigarette vir ‘n skoolkind verkoop het. Nee dit is camel se skuld omdat hulle hoegenaamd sigarette maak. Nee dis daai eerste doos wat blare in ‘n pyp gesit het en dit begin rook het se skuld.
Ek sug. Ja, ja ek weet dit is my skuld omdat ek daardie eerste sigaret gevat het. Hoe ek ook my graad deurgekom het is nogsteeds vir my ‘n wonderwerk. Miskien het dit nog voor dit begin toe ek en Karel tippex en naelak in laerskool gesnuif het. Waar dit ookal begin het, het dit op die ou einde ‘n lang pad my gevolg. By die huis alweer. My ma is nog nie hier nie. Cool, ek het kans om ontslae te raak van my bottels.
Ek maak my klere kas oop en begin al my drank bottels uit te pak van die vorige weke. Brandy, obies, wyn en so voorts. Almal leeg. As ek maar net al daardie geld gespaar het. Ag wel, goeie tye. Ek sit alles in ‘n groot swart sak en sit dit buite op die sypaadjie neer. Die vullis mense behoort binnekort hier te wees. Ek stap in die huis in en begin met my jack russel speel.
Dodo is sy naam. Ek sit versigtig musiek aan en verwag iets onaangenaamd om te speel. ‘n Rustige lied begin speel. Cool, ‘n goeie teken. Die dag is sover nie te bad nie. Betekenis, wat ‘n fokkop. Wat alles nou eintlik beteken en hoe ‘n mens informasie moet lees bly vir my ‘n raaisel.
En dit is eintlik wat dit alles is. ‘n Raaisel wat onoplosbaar is. Die comsic joke. Maar ons sal eers later daarby uit kom. Laat ons nou eers by die begin begin. Toe ek klein was het ek een keer my tong in my pa se wynglas gesit om te proe hoe dit nou eintlik proe. Dit was walglik. En vir lank kon ek glad nie verstaan hoekom my pa sulke afskuwelike goed drink nie. As ek net geweet het wat ‘n paar van daardie glasies aan ‘n mens kon doen. Blykbaar het die arabiere alkohol ontdek toe hulle vrot druiwe sap gedrink het.
Hulle het eers gedink dit is die nektar van die gode…tot en met die volgende oggend natuurlik. Dit is seker hoekom hulle nou almal anti alkohol is. Hulle het te veel gesuip en die ultimate hangover gekry. Die volgende oggend het hulle dieselfde belofte gemaak wat alle dronk mense maak die volgende oggend. Ek gaan nooit weer drink nie. Die enigste verskil tussen die arabiere en die res van ons is dat hulle hul beloftes behou.
Ek het nie myne gehou nie. Ek het op agt jarige ouderdomn my ma stip in die oë gekyk en belowe dat ek nooit sal rook of drink nie. En ek het dit bedoel ook. Dit is hoekom ek dink daar moet ‘n wet wees teen beloftes maak voordat jy agtien is, nee sommer een en twintig. ‘n Mens weet nie wat jy sê nie.
En vir mense soos ek wat my woord baie ernstig opneem is dit ‘n groot probleem. Daai ding wat jou ouers vir jou sê van saam met die verkeerde vriende uithang is eintlik ongelukkig waar. Maar wat ‘n jy ook moet onthou is dat dit altyd jou eie verantwoordelikheid is om die regte keuses te maak.
En nou kom ons by ‘n dodgy punt. Wat is die regte keuse. Iewers moes ek ‘n paar liederlike skewe keuses gemaak het om te beland waar ek nou is. Is dit verkeerd om ‘n drankie saam met ‘n ou vriend te drink en te gesels? Is dit verkeerd om onder stress ‘n sigaret te rook om die senuwees te laat kalmeer.
Hierdie is natuurlik van die kleiner makliker keuses wat oor jou pad sal loop maar dit is gewoonlik ook die begin van ‘n reeks ander keuses wat jou lewe in enorme maniere sal beinvloed. Soos wat ons later sal sien in my storie. Ek staan op en stap kombuis toe. Lus vir ‘n bietjie koffie. Net soos wat ek die melk ingooi hoor ek voetstappe by die gang af kom. Ma. “Wat is die?” ek kyk op na haar en sien haar staan met ‘n swart sak vol bottels in haar hand. Die blerrie vullis mense het nog nie gekom nie. Slim een Max. O Ja, by the way, ek is Max. Aangename kennis.
Ja wel dit was nou ‘n voorbeeld van ‘n slegte keuse, om die bottels op die sypaadjie te los. Nie noodwendig ‘n verkeerde keuse nie maar ‘n slegte een. “Oh, dis ‘n bergie wat sy bottles sommer in die pad gelos het. Toe sit ek dit in ‘n plastiek sak en los dit op die sypaadjie.” Sy kyk my stip aan vir ‘n sekond. “Raak ontslae daarvan.” Dit was die plan gewees, sê ek in my kop vir haar. Nou wonder ek, het sy my geglo of is sy net te moeg om dit verder te vat. Ek wil nie eers dink aan wat ek sou vermoed ‘n paar maande gelede nie.
Nou stress ek al weer. Ek soek ‘n sigaret. Is dit ‘n genetiese afwyking wat ek het om te wil rook of is dit net ‘n addictive personality. Ek onthou nog my eerste sigaret saam met Altus langs die rivier by die skool. Ons was die eerste twee van ons standard ses klas wat dit gewaag het om dit te doen.
Ons het seker gemaak dat ons vêr van die matriek rokers gestaan het, want van hulle was leerlingraad en hulle het somtyds enige verskoning gesoek om ‘n graad aggie af te kraak.
Hippocrits! Ek haat hippocrits. Ek tel toe die sak op en vat dit weer buiten toe. Wragtig hier kom die vullis trok. “You’re late!” Grap ek met een van die werkers. Hy het dit nie gevang of net nie waardeer nie. Hy sê iets in Xhosa vir en van sy medewerkers. Ek tel die woord Umlhungu op wat ek weet witmens beteken. Ek sou wat wou gee om te kan verstaan wat hulle sê.
Net om hulle terug te chirp en sodoende te skok of beindruk. Ek is nie seker watter een nie. In elkgeval, dit daar gelaat. Ek verkans toe terug huis toe om te gaan lees watse mal goed ek op die papier langs die rivier kwyt geraak het. Jislaaik ‘n sigaret sal nou lekker wees. Dis tog al wat ek amper oor het. Ha, lag ek vir myself. Max jou morbiede bliksem, kom reg. Ek lees.
Hier en daar ‘n spelfout maar oor die algemeen is ek nogal beindruk met my idees en woordspeling. Ek moet dit dalk profesioneel doen. Nog ‘n droom. En ja, dit mag nie dalk nou so lyk nie maar ek het baie van hulle. Sommiges meer realisties as ander. Om springbok rugby te speel is nie regtig in die kaarte vir my nie. Ek dink ook nie ek wil regtig nie.
Dit klink net lekker om ‘n speletjie te speel vir ‘n kakhuis vol geld. Hoor nou hoe bedonnerd word al die rugby onderstueners omdat ek hul sport ‘n speletjie noem. “Rugby is lewe!” Sal hulle sê. Terug na die sigarette.
Soos wat ek en Altus meer begin rook het, (by the way Altus is my oudste vriend, nie noodwendig die beste nie, maar die oudste) het meer kinder ons begin join. Al die rebelle en nuuskieriges.
So het die CSV sel groepies pouses kleiner geword en die alternatiewe sel groepies langs die rivier al hoe groter geraak. Camel lights is wat ons gerook het. En dit is nie ‘n advertensie vir camel nie.
My gedagte begin nou na vanaand toe skuif. ‘n Biertjie met pen en papier by Mystic Boer? Klink goed. Ek gaan bedel toe vyftig rand by my ma vir die aand se boksie wyn en sigarette. Sy vra nie vrae nie. Ek trek my ou faded jean aan en ‘n ou baadjie.
Ek lyk soos ‘n wit bergie. By my karretjie gekom voel ek al stukke beter. My trusty ou kar. Hy kom al ‘n lang pad saam met my. Deur my studies en al. Ek vryf sy dashboard en vra saggies vir hom om te start. Anders as ander voertuie is myne ‘n seuntjie. Daar vat hy.
Ek het al begin dink om in uit te trek en in my kar te slaap. My trusty ou golfie. Wit en ‘n 16 honderd. Hy wil net hardloop. Nes ek. Ek ry in die sonsondergang se rigting. Hoe cheesy. Binnekort is dit weer aand en tyd vir al die nag skepsels om uit te kom.
'max en die miere'
Konkoksies
Sondag oggend en ek word wakker met ‘n ontsettende hoofpyn. Dis ook maar goed hulle verkoop nie drank vandag nie.
Ek rol uit my bed uit. Ek kan nie meer slaap nie en ek kan nie wakker wees nie. Wat het gister gebeur. Stadig kom die herhinneringe terug. Ek wou sê ek onthou mos alles van my dronk aande. Oh fok! maar wil ek onthou.
Dit klink vir my soos ‘n goeie geleentheid om julle te vertel van my eerste encounter met drank. Ek het saterdae op skool by die rugbydae kroegman gespeel vir al die onderwysers en oldboys. Ek moes kort kort met sulke oulike gesprekke opgeskeep sit soos… “Brandewyn en coke!”, “enkel of dubbel?” “man, enkels breek jy op ‘n rugbyveld!” Ja wel, fok jou ook.
Ek gooi toe vir die donner die styfste dop wat hy nog ooit tee gekom het en kyk toe hoe hy sy pouse probeer hou. Maar anyway, terug na my eerste dronk ervaring. Ek het toegang tot die stoorkamer van die kroeg gehad. Maar om ‘n hele bottle van iets te steel sou vermis word. Toe besluit ek om ‘n blink plan te beraam. Ek bring toe eendag my ma se kombuis tregter en ‘n 2 liter coke bottle werk toe en wag my kans af.
Toe ek weer na die stoor gestuur word om brandewyn te gaan haal spring my plan in aksie. Ek sit die tregter in die coke bottle en begin bietjies bietjies aan alles wat oop is daarin gooi. Brandewyn, wyn, cane, vodka, bier, gin ensovoorts. ‘n stukkie van elkeen totdat die 2 liter vol is. Niemand sal weet nie. Ek sit toe met ‘n goud bruin mengsel van pure alkohol.
Ek sit dit toe in my rugsak en gaan toe weer uit met die bottels brandewyn vir die bar. Vir twee weke stoor ek die konkoksie in my klerekas. Sodat die mengsel lekker kon brou en gis in stilte. Ek kon ‘n bobaas whiskey of wynmaker gewees het. Een saterdag vroeg besluit ek en twee vriende, Ebert en Altus, om na die bos bo my huis te gaan en die konkoksie uit te probeer.
Ons vind die “gemaklikste” stomp om op te sit en begin die walglike mengsel afsluk. Dit is onbeurbaar net soos ek verwag het dit sou wees. Dit is waar my tweede blink plan in aksie spring. Ek het nie tyd gehad om coke of iets te koop om dit meet e meng nie, toe besluit ek maar om tandepaste saam te bring. Ja, tandepaste. Eintlik om ons asems te probeer masker.
Wat ek later sou agter kom puntloos is as ‘n mens sulke tipe drank drink. Ek sê toe vir my vriende om ‘n bietjie tandepaste op elke vinger te sit en so ‘n sluk konkoksie en ‘n hap tandepaste af te sluk. Ja, ek weet, tandepaste. Dit was ‘n poging om die walglike mengsel te probeer klop. Dit werk, sort van. Na ‘n klomp geselsery en kakpraat is die 2 liter skielik op. Ons kyk vir mekaar. “hoe voel julle?” “Fine, en jy?” “Fine”.
Ek staan toe op. “wow!”. Is dit net ek of is daar iets ernstig verkeerd met die aarde se gravitasie krag. Dit trek dan nou skielik skeef. “staan op julle, julle moet dit voel.” “wow” sê hulle. Ons begin lag en alles is jolig. Dis nie nodig om dit te sê nie maar nie een van ons het al ooit so gevoel nie. Alles is snaaks en ek gee nie om om hard te lag nie. Ons spring in bosse in, tackle mekaar en lê sommer in die middel van die bospad. Ons hoor voetstappe, of meer soos drafstappe.
Ons kyk op. Hier draf Elana Meyer verby ons. “Go Elana, hardloop, jy kan dit doen”. Skree ek vir haar. Sy draf ‘n wye sirkel om ons. Die laggery gaan voort. Vir ure hou ons so aan. “ouens,” sê Altus “ek voel ‘n bietjie siek.” Voordat ons hom nog kon stop gooi hy vanoggend se muesli op oor ‘n onskuldige fynbos.
“ek dink dis huis toe gaan tyd.” Oppad terug begin ek ook nie te lekker voel nie en kort voor lank spring ek ook agter ‘n bos in en bekyk wat ek vandag geëet het.
Voordat ons nog by die huis aangekom het skiet Ebert ook ‘n paar katte dood. Ons is fodder. Ons sluip by my huis se agterplaas in en tip toe deur die tuin. Ek hoor geen voetstappe nie. Ek draai om om altwee my vriende te sien uitgepaas lê op ons grasperk. Wat nou te maak. Terwyl ek self redelik besope is gaan ek die huis in en kry die karewaen se sleutel. “waar is jou vriende?” kom my pa se stem van agter my. Hou jou pose Max. ek draai om en antwoord my pa. “nee hulle is by die karewaen, ons gaan daar ‘n bietjie sit en gesels”. Ek kom agter hoe die yskas heeltyd nader en verder beweeg. Wat gaan aan. Stupid yskas.
“oh, ok. Moet net nie daar omkrap nie.” Sê my pa en loop weer uit. Ek loop weer terug na die tuin en maak vir Altus wakker en help hom karewaen toe. Daar paas hy weer uit. Toe gaan haal ek vir Ebert en doen dieselfde. Wat ‘n fokkop! Vyf minute in die karewaen en iets begin juk. Sigarette.
Ek sluip toe terug in die huis in en steel een van my pa se sigarette uit sy pakkie in die kombuis waar hy dit altyd wegsteek. Terug in die kaerwaen. Ek steek op die sigaret, een trek. Oh bliksem. Ek spring vir die deur.
Ek het gedog my maag was al leeg, maar duidelik nie. Ek is nog besig toe stoot Ebert en Altus verby my. So sit ons toe soos die musikante van Bremen en kots ons longe uit by die klein deurtjie. Daardie aand slaap ons toe ons babelaas af in die karewaen. En so eindig my eerste dronk erfaring.
Natuurlik het ons die volgende oggend gesweer ons doen dit nooit weer nie. Ja, wel. Ons sal sien. Van daardie eerste babelaas tot my huidige een. Ek hanteer dit ten minste beter deesdae. Teen middagete is ek weer mens.
Ek rol uit my bed uit. Ek kan nie meer slaap nie en ek kan nie wakker wees nie. Wat het gister gebeur. Stadig kom die herhinneringe terug. Ek wou sê ek onthou mos alles van my dronk aande. Oh fok! maar wil ek onthou.
Dit klink vir my soos ‘n goeie geleentheid om julle te vertel van my eerste encounter met drank. Ek het saterdae op skool by die rugbydae kroegman gespeel vir al die onderwysers en oldboys. Ek moes kort kort met sulke oulike gesprekke opgeskeep sit soos… “Brandewyn en coke!”, “enkel of dubbel?” “man, enkels breek jy op ‘n rugbyveld!” Ja wel, fok jou ook.
Ek gooi toe vir die donner die styfste dop wat hy nog ooit tee gekom het en kyk toe hoe hy sy pouse probeer hou. Maar anyway, terug na my eerste dronk ervaring. Ek het toegang tot die stoorkamer van die kroeg gehad. Maar om ‘n hele bottle van iets te steel sou vermis word. Toe besluit ek om ‘n blink plan te beraam. Ek bring toe eendag my ma se kombuis tregter en ‘n 2 liter coke bottle werk toe en wag my kans af.
Toe ek weer na die stoor gestuur word om brandewyn te gaan haal spring my plan in aksie. Ek sit die tregter in die coke bottle en begin bietjies bietjies aan alles wat oop is daarin gooi. Brandewyn, wyn, cane, vodka, bier, gin ensovoorts. ‘n stukkie van elkeen totdat die 2 liter vol is. Niemand sal weet nie. Ek sit toe met ‘n goud bruin mengsel van pure alkohol.
Ek sit dit toe in my rugsak en gaan toe weer uit met die bottels brandewyn vir die bar. Vir twee weke stoor ek die konkoksie in my klerekas. Sodat die mengsel lekker kon brou en gis in stilte. Ek kon ‘n bobaas whiskey of wynmaker gewees het. Een saterdag vroeg besluit ek en twee vriende, Ebert en Altus, om na die bos bo my huis te gaan en die konkoksie uit te probeer.
Ons vind die “gemaklikste” stomp om op te sit en begin die walglike mengsel afsluk. Dit is onbeurbaar net soos ek verwag het dit sou wees. Dit is waar my tweede blink plan in aksie spring. Ek het nie tyd gehad om coke of iets te koop om dit meet e meng nie, toe besluit ek maar om tandepaste saam te bring. Ja, tandepaste. Eintlik om ons asems te probeer masker.
Wat ek later sou agter kom puntloos is as ‘n mens sulke tipe drank drink. Ek sê toe vir my vriende om ‘n bietjie tandepaste op elke vinger te sit en so ‘n sluk konkoksie en ‘n hap tandepaste af te sluk. Ja, ek weet, tandepaste. Dit was ‘n poging om die walglike mengsel te probeer klop. Dit werk, sort van. Na ‘n klomp geselsery en kakpraat is die 2 liter skielik op. Ons kyk vir mekaar. “hoe voel julle?” “Fine, en jy?” “Fine”.
Ek staan toe op. “wow!”. Is dit net ek of is daar iets ernstig verkeerd met die aarde se gravitasie krag. Dit trek dan nou skielik skeef. “staan op julle, julle moet dit voel.” “wow” sê hulle. Ons begin lag en alles is jolig. Dis nie nodig om dit te sê nie maar nie een van ons het al ooit so gevoel nie. Alles is snaaks en ek gee nie om om hard te lag nie. Ons spring in bosse in, tackle mekaar en lê sommer in die middel van die bospad. Ons hoor voetstappe, of meer soos drafstappe.
Ons kyk op. Hier draf Elana Meyer verby ons. “Go Elana, hardloop, jy kan dit doen”. Skree ek vir haar. Sy draf ‘n wye sirkel om ons. Die laggery gaan voort. Vir ure hou ons so aan. “ouens,” sê Altus “ek voel ‘n bietjie siek.” Voordat ons hom nog kon stop gooi hy vanoggend se muesli op oor ‘n onskuldige fynbos.
“ek dink dis huis toe gaan tyd.” Oppad terug begin ek ook nie te lekker voel nie en kort voor lank spring ek ook agter ‘n bos in en bekyk wat ek vandag geëet het.
Voordat ons nog by die huis aangekom het skiet Ebert ook ‘n paar katte dood. Ons is fodder. Ons sluip by my huis se agterplaas in en tip toe deur die tuin. Ek hoor geen voetstappe nie. Ek draai om om altwee my vriende te sien uitgepaas lê op ons grasperk. Wat nou te maak. Terwyl ek self redelik besope is gaan ek die huis in en kry die karewaen se sleutel. “waar is jou vriende?” kom my pa se stem van agter my. Hou jou pose Max. ek draai om en antwoord my pa. “nee hulle is by die karewaen, ons gaan daar ‘n bietjie sit en gesels”. Ek kom agter hoe die yskas heeltyd nader en verder beweeg. Wat gaan aan. Stupid yskas.
“oh, ok. Moet net nie daar omkrap nie.” Sê my pa en loop weer uit. Ek loop weer terug na die tuin en maak vir Altus wakker en help hom karewaen toe. Daar paas hy weer uit. Toe gaan haal ek vir Ebert en doen dieselfde. Wat ‘n fokkop! Vyf minute in die karewaen en iets begin juk. Sigarette.
Ek sluip toe terug in die huis in en steel een van my pa se sigarette uit sy pakkie in die kombuis waar hy dit altyd wegsteek. Terug in die kaerwaen. Ek steek op die sigaret, een trek. Oh bliksem. Ek spring vir die deur.
Ek het gedog my maag was al leeg, maar duidelik nie. Ek is nog besig toe stoot Ebert en Altus verby my. So sit ons toe soos die musikante van Bremen en kots ons longe uit by die klein deurtjie. Daardie aand slaap ons toe ons babelaas af in die karewaen. En so eindig my eerste dronk erfaring.
Natuurlik het ons die volgende oggend gesweer ons doen dit nooit weer nie. Ja, wel. Ons sal sien. Van daardie eerste babelaas tot my huidige een. Ek hanteer dit ten minste beter deesdae. Teen middagete is ek weer mens.
'max en di miere'
Waar Daar 'n Rokie Is ....
Teen graad 11 het iets weer begin krap. Dit was tyd vir die volgende stap. Net soos met drank begin ons toe praat en wonder oor die blaar. Dagga.
En onthou dit nou. Dagga is gagga. Dit mag dalk lekker wees maar dit het nagevolge. Ek klink seker soos 'n ou tannie nou.
So laat ek begin by die lekker dae van dagga. Daar is natuurlik twee kante van 'n saak. My vriende groep het intussen tyd gegroei na agt lede, Ebert die chillste ou ooit, Altus die sport man, Conrad die een met die sterk politieke views, soortvan soos ek. Wilhelm, die haan onder die henne.
Bernard of "Beertjie" wat die die mees ambisie looste bliksem is op aarde en dus ook die een wat dagga die graagste wou doen. Petrus, die goeie een wat deur die res van ons korrup gemaak is. En laaste maar nie die minste nie, Zander, ons token coloured buddy. En dis net 'n grap mense. Hy was een van ons nes al die ander. Net omdat ons sewe wit afrikaanse ouens is beteken nie dat ons rassisties is nie.
Miskien Altus, maar selfs hy het 'n sagte plekkie vir Zander gehad. Ons almal kom uit goeie huise so te sê en het geen omstandighede gehad om ons te forseer om na dagga toe te draai nie. Dit was maar net domgeit. Maar op daardie stadium het ons nie gedink dit is so dom nie.
Bernard het gedink dagga is die antwoord vir alles. Hy het eindeloos vir ons vertel hoe dit vir medisyne, klere, en selfs brandstof gebruik kan word. Hy het 'n plan gehad om 'n streepsak dagga deur 'n stofsuir te brand en dit in die skoolsaal in te pomp om almal gerook te maak. Gelukkig is die plan nooit uitgevoer nie. Dit is hy wat ons aan Gabriel voorgestel het.
Gabriel was 'n buitelandse uitruil student wat by ons skool gegaan het. 'n Bietjie van 'n hippie, was hy vriende met al wat 'n bergie en rasta was. En het sodoende toegang gehad tot menigte hoeveelhede van die groen goed. So stap ons almal saam een vrydag na skool weer in die bos in.
Baie van hierdie storie speel af in die bosse, vêr weg van die wakende oë van ouers en ouer mense. Bo teen die berg lê daar ‘n klein bossie teen ‘n bergdam waar ons die daad gedoen het. Ons was al daar besig om te wag vir Gabriel met natuurlik wyn by ons wat Ebert vir ons gekoop het want hy lyk mos soos die oudste. Hy arriveer met ‘n gooing rugsak en ‘n bottel water.
‘n Ou roker. Ons sit almal mooi in ‘n sirkeltjie onder die denne bome en kyk toe hoe hy die papier rolletjie bymekaar sit.
Hy steek dit aan, vat ‘n groot trek en paas dit aan na die linker kant toe. Hy hou sy linker vuis uit na Altus wat langs hom sit. Altus kyk hom snaaks aan. “Wat nou?” “Do the same” Sê Gabriel vir hom. Altus steek stadig sy regter vuis uit na syne toe. “Other hand”. Altus ruil vinnig hande.
En hy steek sy linker vuis uit. Gabriel raak vinnig met sy vuis Altus sin en trek toe terug. “That’s what you do when you pass it on.” So doen ons almal dit elke keer as die joint verby kom. Zander is laaste in die sirkel. Teen die tyd dat die rolletjie die derde keer al om is begin Altus te giggel. Vir niks.
Petrus het nie gerook nie. Hy het die rolletjie net elke keer aangestuur en maar by sy wyntjie gehou. Ek, ek het fokkol gevoel nie. Terwyl al die res begin giggel en random kak te praat sit ek daar met net ‘n droë mond. Ek vat ‘n sluk wyn, asof dit my dors sal les en probeer om die grap te vang. En dit is die ding, daar was nie ‘n grap nie. Altus het blykbaar vir Ebert se gesigsuidrukking gelag.
Ebert het gelag omdat Altus vir hom gelag het. En die res het vir hulle twee se gelaggery gelag. Gabriel het net stil gesit en in die vêrte in gestaar. Die rolletjie is klaar. Ons almal word stil en kyk vir Gabriel. Hy kyk terug na ons met ‘n staar van wysheid en sê “Another one?”. Ons almal knik ons koppe.
So loop die middag verder en alles raak snaaks. Snaaks in alle vorme van die woord. Na die derde een is ek befok. Niks gebeur dan met my nie. “Im not feeling anything” sê ek in engels om vir Gabriel te akkomodeer. “Me niether” sê Zander. Maar hy het bedoel sy liggaam is numb gerook. “No man, I don’t feel anything”. “Sometimes,” begin Gabriel, “Some people don’t get the effect the first time, you have to do it again on another day.” Whatever, dink ek. Gelowig dat dagga niks vir my beteken nie.
Ek kyk na my horlosie. Fok! Dis al laat. Ek het vergeet ek moet gaan rugby kyk by nuweland saam met my pa en broer. Stormers teen die reds. Die swartes teen die rooies. Ek staan toe op en sê my goodbyes en stap die lang pad huis toe. By die huis gekom voel ek so bietjie snaaks. So asof alles meer helder is.
Maar nogsteeds niks om van te juig nie. Die rut nuweland toe het ure gevat. Al was dit net veertig minute. Die stromers het gewen. Dit was 'n goeie jaar vir hulle. Hulle het later die jaar in die semi's uitgeval. Oh wel, dis net rugby. Ek moet sê ek het daardie aand soos 'n babetjie geslaap en moeilik opgestaan die volgende oggend. Wonder hoekom?
En onthou dit nou. Dagga is gagga. Dit mag dalk lekker wees maar dit het nagevolge. Ek klink seker soos 'n ou tannie nou.
So laat ek begin by die lekker dae van dagga. Daar is natuurlik twee kante van 'n saak. My vriende groep het intussen tyd gegroei na agt lede, Ebert die chillste ou ooit, Altus die sport man, Conrad die een met die sterk politieke views, soortvan soos ek. Wilhelm, die haan onder die henne.
Bernard of "Beertjie" wat die die mees ambisie looste bliksem is op aarde en dus ook die een wat dagga die graagste wou doen. Petrus, die goeie een wat deur die res van ons korrup gemaak is. En laaste maar nie die minste nie, Zander, ons token coloured buddy. En dis net 'n grap mense. Hy was een van ons nes al die ander. Net omdat ons sewe wit afrikaanse ouens is beteken nie dat ons rassisties is nie.
Miskien Altus, maar selfs hy het 'n sagte plekkie vir Zander gehad. Ons almal kom uit goeie huise so te sê en het geen omstandighede gehad om ons te forseer om na dagga toe te draai nie. Dit was maar net domgeit. Maar op daardie stadium het ons nie gedink dit is so dom nie.
Bernard het gedink dagga is die antwoord vir alles. Hy het eindeloos vir ons vertel hoe dit vir medisyne, klere, en selfs brandstof gebruik kan word. Hy het 'n plan gehad om 'n streepsak dagga deur 'n stofsuir te brand en dit in die skoolsaal in te pomp om almal gerook te maak. Gelukkig is die plan nooit uitgevoer nie. Dit is hy wat ons aan Gabriel voorgestel het.
Gabriel was 'n buitelandse uitruil student wat by ons skool gegaan het. 'n Bietjie van 'n hippie, was hy vriende met al wat 'n bergie en rasta was. En het sodoende toegang gehad tot menigte hoeveelhede van die groen goed. So stap ons almal saam een vrydag na skool weer in die bos in.
Baie van hierdie storie speel af in die bosse, vêr weg van die wakende oë van ouers en ouer mense. Bo teen die berg lê daar ‘n klein bossie teen ‘n bergdam waar ons die daad gedoen het. Ons was al daar besig om te wag vir Gabriel met natuurlik wyn by ons wat Ebert vir ons gekoop het want hy lyk mos soos die oudste. Hy arriveer met ‘n gooing rugsak en ‘n bottel water.
‘n Ou roker. Ons sit almal mooi in ‘n sirkeltjie onder die denne bome en kyk toe hoe hy die papier rolletjie bymekaar sit.
Hy steek dit aan, vat ‘n groot trek en paas dit aan na die linker kant toe. Hy hou sy linker vuis uit na Altus wat langs hom sit. Altus kyk hom snaaks aan. “Wat nou?” “Do the same” Sê Gabriel vir hom. Altus steek stadig sy regter vuis uit na syne toe. “Other hand”. Altus ruil vinnig hande.
En hy steek sy linker vuis uit. Gabriel raak vinnig met sy vuis Altus sin en trek toe terug. “That’s what you do when you pass it on.” So doen ons almal dit elke keer as die joint verby kom. Zander is laaste in die sirkel. Teen die tyd dat die rolletjie die derde keer al om is begin Altus te giggel. Vir niks.
Petrus het nie gerook nie. Hy het die rolletjie net elke keer aangestuur en maar by sy wyntjie gehou. Ek, ek het fokkol gevoel nie. Terwyl al die res begin giggel en random kak te praat sit ek daar met net ‘n droë mond. Ek vat ‘n sluk wyn, asof dit my dors sal les en probeer om die grap te vang. En dit is die ding, daar was nie ‘n grap nie. Altus het blykbaar vir Ebert se gesigsuidrukking gelag.
Ebert het gelag omdat Altus vir hom gelag het. En die res het vir hulle twee se gelaggery gelag. Gabriel het net stil gesit en in die vêrte in gestaar. Die rolletjie is klaar. Ons almal word stil en kyk vir Gabriel. Hy kyk terug na ons met ‘n staar van wysheid en sê “Another one?”. Ons almal knik ons koppe.
So loop die middag verder en alles raak snaaks. Snaaks in alle vorme van die woord. Na die derde een is ek befok. Niks gebeur dan met my nie. “Im not feeling anything” sê ek in engels om vir Gabriel te akkomodeer. “Me niether” sê Zander. Maar hy het bedoel sy liggaam is numb gerook. “No man, I don’t feel anything”. “Sometimes,” begin Gabriel, “Some people don’t get the effect the first time, you have to do it again on another day.” Whatever, dink ek. Gelowig dat dagga niks vir my beteken nie.
Ek kyk na my horlosie. Fok! Dis al laat. Ek het vergeet ek moet gaan rugby kyk by nuweland saam met my pa en broer. Stormers teen die reds. Die swartes teen die rooies. Ek staan toe op en sê my goodbyes en stap die lang pad huis toe. By die huis gekom voel ek so bietjie snaaks. So asof alles meer helder is.
Maar nogsteeds niks om van te juig nie. Die rut nuweland toe het ure gevat. Al was dit net veertig minute. Die stromers het gewen. Dit was 'n goeie jaar vir hulle. Hulle het later die jaar in die semi's uitgeval. Oh wel, dis net rugby. Ek moet sê ek het daardie aand soos 'n babetjie geslaap en moeilik opgestaan die volgende oggend. Wonder hoekom?
'max en die miere'
Van kleins af was tagtig persent van al my drome nagmerries. Ek kan nie sê wat dit beteken nie. Dalk iets te doen met die feit dat ek 'n baie vreesvolle mens is. Ek worry baie. Dus kom my vreese en angs uit in my drome. Bo op dit alles dagdroom ek verskriklik. Nog 'n groot faktor in hoekom ek so sleg op skool gedoen het.
legal dreams dreaming (tribute chapter title to fokofpolisiekar) ..
from childhood eighty percent of my dream were nightmares .. i can't say, define, what it means .. possibly something to do with the fact that i'm a very fearfull person .. i worry alot .. thus my fear and anxiety reveals themselves in my dreams .. on top of it all, i day dream terribly .. another big factor in why i did some badly at school ..
Ek kon nooit konsentreer op die werk nie. My kop was heeltyd iewers anders in die heelal besig om verbeeldingsvlugte te ondersoek. Ek sit in die matriek klas en staar by die venster uit. Die onderwyser was besig om aan te babbel oor osmose of so iets en my gedagtes was besig om aan te babbel oor die kolonisasie van ander planete.
i could never concentrate on the work. my head was constantly somewhere else in the universe busy with flights of imagination researching .. i sit in the matric class and stare out of the window .. the teacher was babbling on about osmosis or something like that and my thoughts was busy babbling on about the colonization of other planets ..
Ek verwonder myself met 'n toekomstige wêreld waar alle mense op aarde saam werk vir 'n beter toekoms. Geen bekleiery onder mekaar nie. Net samewerking. 'n Wêreld hoog in tegnologie maar in perfekte balans met die natuur. Groen stede met tuine op elke dak en bome in elke straat.
i bewonder myself with a future world where all people on earth are working together for a better future .. no fighting under each other .. just teamwork .. a world high in technology but in perfect ballance with nature .. green cities with gardens one every roof and trees in every street ..
'n Laer populasie, maar almal se potentiaal is vervul en werkend. Geld is verban en alles word gedoen net vir die reg daarvan. Almal leef in oorvloed met lang lewens. Kinders ken hulle oupa en ouma grootjies. Sosiaale orde is van die hoogste belang en geskille word rustig en sonder geweld uitgepraat. “Max!” die stem ruk my uit my wakker droom. “Aandag!!” “Jammer meneer.”. Zander giggel vir my. My drome. Totaal en al onwerklik en onmoontlik.
a lower population, but everybody's potential is satisfied and working .. money is abolished and everything is done just by being the right thing to do .. everybody lives in flourishing and with long lives .. children know their grandparents and great grandparents .. social order is of the highest priority and quarrels are calmly and without violence talked out .. "Max!" the voice tugs me out of my waking dream .. "attention!!" "sorry sir" .. zander giggles at me .. my dreams .. totally and completely unreal and impossible ..
Maar dit is al wat my aan die lewe hou. Regtig, jy dink ek joke. Dit is die rede hoekom ek asemhaal. (nota van a tietel : the bosluis heidin lewend in sy dagdrome) My dagdrome was gewoonlik nie nagmerries nie. My nagmerries het net in die nag gekom wanneer ek slaap, wanneer ek geen beheer gehad het oor wat ek droom nie. Toe ek 'n kind was en nie kon slaap as gevolg van 'n slegte droom, het my ma vir my gesê om die feetjies en kabourers te verbeel in hulle huise by die riviere en berge.
but its all thats keeping me alive .. really, you think i'm joking .. its the reason why i'm breathing .. (note of title : 'the tic heatheness resident in the realm of his daydreams') my daydreams was normally not nightmares .. my nightmares only came at night, only when i was sleeping, when i had no control of what i was dreaming .. when i was a child and couldn't sleep because of a bad dream, then my mom told me to imagine the fairy's and gnomes in their houses by the rivers and mountians ..
Ek weet dit is cheesy maar dit het gewerk soos soetkoek. Maar ek was gepla van onlangs af. Nog 'n nagmerrie. So twee aande terug, slaap ek vas en diep. Ek droom, maar sien net pik swart voor my. In die verte kom daar iets nader.
i know its cheesy but it worked like sweetcake .. but i've been bothered lately .. another nightmare .. about two evenings back .. i'm sleeping fixed and deep .. i'm dreaming, but i'm only seeing pitch black before me .. in the distance something was appraoching ..
'n Voorwerp wat net sweef in die lug. Dit lyk soos 'n ou muurhorlosie wat stadig nader kom en om sy eie as draai. Die horlosie is 'n gryserige blou en toe dit omtrent so halwe meter van my af is kom daar skielik 'n mes van agter my kop af en begrawe ditself in die middel van die klok.
an object which is floating in the air .. it looks like a old wallclock which is slowly nearing and turning around its own axle .. the wallclock is a greyish blue and when it was about half a meter away from me there suddenly came a knife from behind me and buried it ijn the center of the clock ..
Van die wond uitwaarts begin die klok vrot en 'n bulderende stem roep uit “EK IS SATAN”. Ek skrik wakker, in 'n koue sweet. “Sjoe!” dit was nou effens onaangenaam. Ek kyk rondom my in die kamer. Steeds nie seker of ek gedroom het of nie. Die realiteit begin oor my afsak. “Wat de fok!” Ek slaap weer verder, soos 'n klip. Die volgende oggend begin dit my wel pla.
from the wound outwards the clock begins to rott and a bouldering voice calls out "i am satan" .. i awake with a fright, in a cold sweat .. "fhew!" that was slightly unpleasant .. i look around myself in the room .. still not certain if i was dreaming or not .. the reality starts setting in .. "what the hell!" i sleep further, like a rock .. the next morning it started to bother me though ..
Ek loop die hele dag rond by die skool en dink daaroor. Wat beteken dit. Is ek boos of iets. Ek voel nie boos nie. My donner ek glo nie eers in die duiwel nie. Dit is in my opinie 'n mite wat deur regerings en ouers opgemaak is om hulle kinders te beheer. Dit is seker maar net 'n innerlike vrees vir die onbekende. Die pik swart void. Die ominous stem. Ja nee, dis net my vrese wat by my spook. En vrees is einlik niks nie.
i walk the whole day around at the school and keep thinking about it .. what does it mean .. am i evil or something .. i don't feel evil .. hell. i don't even believe in the devil .. its in my opinion a myth which is made up by governments and parents to control their kids .. its probably just a inner fear for the unknown .. the pitch black void .. the ominous voice .. yip, its just my fears that are haunting me .. and fear is actually nothing ..
So daar is niks om oor te worry nie. Nou wonder ek by myself. As ons nie van kleinsaf geindoktrineer met al hierdie bose simbole was nie, sou ons dalk baie meer dapper mense gewees het? Ek het 'n joint nodig! Nie 'n sigaret nie, nie 'n bier nie, 'n joint. My coping mechanisms skop gewoonlik in sulke tye in.
so there is nothing to worry about .. now i'm wondering by myself .. if we werent indoctrinated with all these evil symbols, would we possibly be much braver people? i need a joint! not a ciggarret, not a beer, a joint .. my coping mechanisms are kicking in usually in such times ..
Ek het nog so 'n bietjie in my tas van die naweek nog. Ek kan na skool oppad huis toe vir my so 'n papier rolletjie maak. Die laaste periode kom tot op 'n einde en ek maak dadelik vir die naaste klip by die rivier. Ek rol gou die joint en rook vinnig klaar. In my skool klere. Die trots van my skool.
i still have a little from the weekend in my bag .. and after school, on the way home i can make just such a paper roll .. the last period reaches its end and i immediately make for the nearest rock by the river .. i quickly roll the joint and make short work of smoking it as well .. in my school clothes .. the pride of my school ..
Kort voor lank stap ek dik gerook deur die dorp huis toe. Dit was altyd vir my vreeslik entertaining om na die mense rondom my te kyk en te wonder oor wat hulle alles met hulle lewens doen. Waantoe is hulle oppad en waar kom hulle vandaan? “Lanie, lanie... wag 'n bietjie lanie?”
it wasn't long before i was walking through the town high as a kyte .. its always been really entertaineing to watch other people around me and to wonder about everything they're doing with their lives .. where are they going and where do they come from ? "lanie*, lanie ... wait a minute my lanie?"
Ek stop, liberaal en gereed om te luister vir wat die bergie vir my het om te sê. “Het lanie vir my 'n rook ding nie?” My sigarette is op. “Nee, sorry”. Ek stap aan. “lanie, lanie...hoe laat is dit?” Ek kyk op my horlosie. “Twintig oor twee.” “ooh dis etenstyd. Etenstyd. Dankie my lanie!”.
i stop, liberal and ready to hear what the homeless person has to say to me .. "doesn't lanie have a smoking thing for me ?" mymy ciggarrettes were done .. "no, sorry" .. i walk on .. "lanie, lanie ... what time is it ?" i check on my wristwatch .. "twenty past two .." "oh its lunchtime .. lunchtime .. thank you my lanie !" ..
i could never concentrate on the work. my head was constantly somewhere else in the universe busy with flights of imagination researching .. i sit in the matric class and stare out of the window .. the teacher was babbling on about osmosis or something like that and my thoughts was busy babbling on about the colonization of other planets ..
Ek verwonder myself met 'n toekomstige wêreld waar alle mense op aarde saam werk vir 'n beter toekoms. Geen bekleiery onder mekaar nie. Net samewerking. 'n Wêreld hoog in tegnologie maar in perfekte balans met die natuur. Groen stede met tuine op elke dak en bome in elke straat.
i bewonder myself with a future world where all people on earth are working together for a better future .. no fighting under each other .. just teamwork .. a world high in technology but in perfect ballance with nature .. green cities with gardens one every roof and trees in every street ..
'n Laer populasie, maar almal se potentiaal is vervul en werkend. Geld is verban en alles word gedoen net vir die reg daarvan. Almal leef in oorvloed met lang lewens. Kinders ken hulle oupa en ouma grootjies. Sosiaale orde is van die hoogste belang en geskille word rustig en sonder geweld uitgepraat. “Max!” die stem ruk my uit my wakker droom. “Aandag!!” “Jammer meneer.”. Zander giggel vir my. My drome. Totaal en al onwerklik en onmoontlik.
a lower population, but everybody's potential is satisfied and working .. money is abolished and everything is done just by being the right thing to do .. everybody lives in flourishing and with long lives .. children know their grandparents and great grandparents .. social order is of the highest priority and quarrels are calmly and without violence talked out .. "Max!" the voice tugs me out of my waking dream .. "attention!!" "sorry sir" .. zander giggles at me .. my dreams .. totally and completely unreal and impossible ..
Maar dit is al wat my aan die lewe hou. Regtig, jy dink ek joke. Dit is die rede hoekom ek asemhaal. (nota van a tietel : the bosluis heidin lewend in sy dagdrome) My dagdrome was gewoonlik nie nagmerries nie. My nagmerries het net in die nag gekom wanneer ek slaap, wanneer ek geen beheer gehad het oor wat ek droom nie. Toe ek 'n kind was en nie kon slaap as gevolg van 'n slegte droom, het my ma vir my gesê om die feetjies en kabourers te verbeel in hulle huise by die riviere en berge.
but its all thats keeping me alive .. really, you think i'm joking .. its the reason why i'm breathing .. (note of title : 'the tic heatheness resident in the realm of his daydreams') my daydreams was normally not nightmares .. my nightmares only came at night, only when i was sleeping, when i had no control of what i was dreaming .. when i was a child and couldn't sleep because of a bad dream, then my mom told me to imagine the fairy's and gnomes in their houses by the rivers and mountians ..
Ek weet dit is cheesy maar dit het gewerk soos soetkoek. Maar ek was gepla van onlangs af. Nog 'n nagmerrie. So twee aande terug, slaap ek vas en diep. Ek droom, maar sien net pik swart voor my. In die verte kom daar iets nader.
i know its cheesy but it worked like sweetcake .. but i've been bothered lately .. another nightmare .. about two evenings back .. i'm sleeping fixed and deep .. i'm dreaming, but i'm only seeing pitch black before me .. in the distance something was appraoching ..
'n Voorwerp wat net sweef in die lug. Dit lyk soos 'n ou muurhorlosie wat stadig nader kom en om sy eie as draai. Die horlosie is 'n gryserige blou en toe dit omtrent so halwe meter van my af is kom daar skielik 'n mes van agter my kop af en begrawe ditself in die middel van die klok.
an object which is floating in the air .. it looks like a old wallclock which is slowly nearing and turning around its own axle .. the wallclock is a greyish blue and when it was about half a meter away from me there suddenly came a knife from behind me and buried it ijn the center of the clock ..
Van die wond uitwaarts begin die klok vrot en 'n bulderende stem roep uit “EK IS SATAN”. Ek skrik wakker, in 'n koue sweet. “Sjoe!” dit was nou effens onaangenaam. Ek kyk rondom my in die kamer. Steeds nie seker of ek gedroom het of nie. Die realiteit begin oor my afsak. “Wat de fok!” Ek slaap weer verder, soos 'n klip. Die volgende oggend begin dit my wel pla.
from the wound outwards the clock begins to rott and a bouldering voice calls out "i am satan" .. i awake with a fright, in a cold sweat .. "fhew!" that was slightly unpleasant .. i look around myself in the room .. still not certain if i was dreaming or not .. the reality starts setting in .. "what the hell!" i sleep further, like a rock .. the next morning it started to bother me though ..
Ek loop die hele dag rond by die skool en dink daaroor. Wat beteken dit. Is ek boos of iets. Ek voel nie boos nie. My donner ek glo nie eers in die duiwel nie. Dit is in my opinie 'n mite wat deur regerings en ouers opgemaak is om hulle kinders te beheer. Dit is seker maar net 'n innerlike vrees vir die onbekende. Die pik swart void. Die ominous stem. Ja nee, dis net my vrese wat by my spook. En vrees is einlik niks nie.
i walk the whole day around at the school and keep thinking about it .. what does it mean .. am i evil or something .. i don't feel evil .. hell. i don't even believe in the devil .. its in my opinion a myth which is made up by governments and parents to control their kids .. its probably just a inner fear for the unknown .. the pitch black void .. the ominous voice .. yip, its just my fears that are haunting me .. and fear is actually nothing ..
So daar is niks om oor te worry nie. Nou wonder ek by myself. As ons nie van kleinsaf geindoktrineer met al hierdie bose simbole was nie, sou ons dalk baie meer dapper mense gewees het? Ek het 'n joint nodig! Nie 'n sigaret nie, nie 'n bier nie, 'n joint. My coping mechanisms skop gewoonlik in sulke tye in.
so there is nothing to worry about .. now i'm wondering by myself .. if we werent indoctrinated with all these evil symbols, would we possibly be much braver people? i need a joint! not a ciggarret, not a beer, a joint .. my coping mechanisms are kicking in usually in such times ..
Ek het nog so 'n bietjie in my tas van die naweek nog. Ek kan na skool oppad huis toe vir my so 'n papier rolletjie maak. Die laaste periode kom tot op 'n einde en ek maak dadelik vir die naaste klip by die rivier. Ek rol gou die joint en rook vinnig klaar. In my skool klere. Die trots van my skool.
i still have a little from the weekend in my bag .. and after school, on the way home i can make just such a paper roll .. the last period reaches its end and i immediately make for the nearest rock by the river .. i quickly roll the joint and make short work of smoking it as well .. in my school clothes .. the pride of my school ..
Kort voor lank stap ek dik gerook deur die dorp huis toe. Dit was altyd vir my vreeslik entertaining om na die mense rondom my te kyk en te wonder oor wat hulle alles met hulle lewens doen. Waantoe is hulle oppad en waar kom hulle vandaan? “Lanie, lanie... wag 'n bietjie lanie?”
it wasn't long before i was walking through the town high as a kyte .. its always been really entertaineing to watch other people around me and to wonder about everything they're doing with their lives .. where are they going and where do they come from ? "lanie*, lanie ... wait a minute my lanie?"
Ek stop, liberaal en gereed om te luister vir wat die bergie vir my het om te sê. “Het lanie vir my 'n rook ding nie?” My sigarette is op. “Nee, sorry”. Ek stap aan. “lanie, lanie...hoe laat is dit?” Ek kyk op my horlosie. “Twintig oor twee.” “ooh dis etenstyd. Etenstyd. Dankie my lanie!”.
i stop, liberal and ready to hear what the homeless person has to say to me .. "doesn't lanie have a smoking thing for me ?" mymy ciggarrettes were done .. "no, sorry" .. i walk on .. "lanie, lanie ... what time is it ?" i check on my wristwatch .. "twenty past two .." "oh its lunchtime .. lunchtime .. thank you my lanie !" ..
Ek lag net “Ok!”. die laning bome waaronder ek stap lyk altyd vir my so “cool”. Eerder as mooi want dit is 'n bietjie gay om te sê iets lyk mooi. Blerrie seunsskool mentalitiet. Wat kan ek doen. Daar stap 'n eerste jaar chicky voor my verby. Sy is nogal mooi. En dit is nie gay om te sê nie. My radartjie binne my begin rondspring. Dit is asof ek 'n crush het op elke mooi meisie wat ek sien. Hoe is dit moontlik? Hormone.
i just laugh "ok!" .. the lane of trees looks so "cool" to me .. rather than beautifull cause its a bits gay to say something looks beautifull .. god damn boys school mentality .. what can i do .. there walks a first year chick past me .. she's quite beautifull .. and that isn't gay to say .. my radar begins to jump around inside me .. its as if i have a crush on every girl which i see .. how is it possible ? hormones ..
Dit word mos juis in biologie klas vir ons verduidelik. Nie dat ek veel oplet nie. Ek kan net nie glo dat alles in my kop hormone en elektriesie seine is nie. Ek weet dit is hoe dit fisies werk, maar in my opinie is dit nie waar dit stop nie. Dit is nie al nie. Donner ek is gerook. Die meisie verdwyn om 'n hoekie. 'n Kar ry verby my. Harde hip hop blêr uit sy vensters uit van een of ander rapper wat freestyle oor presies wat hy met sy “bitches” doen. So vlak.
its ironically explained in biology class these days .. not that i pay much attention .. i just cant believe that everything in my head is just hormones and electrical signals .. i know thats how it physicly works, but in my opinion thats not where it stops .. its not all .. hell i'm stoned .. the girl dissapears around a corner .. a car drives past me .. load hip hop boulders out of his windows about some rapper freestyling about exactly what he does with his bitches .. so shallow ..
Dink ek wat nounet op 'n meisie ouer as ek geprev het. Soos ek gesê het, ek haat hippocrits, al is dit ek. My gedagtes dwaal weer na my drome toe. In my kleiner dae het ek 'n nagmerrie gehad dat my hele familie spoke was en ek die enigste regte mens. Waar pas dit in? Wat beteken dit? Is dit deel van my worsteling met die ID, ego en super ego? Maar anyway, op daardie stadium het ek nog niks geweet van sulke teoriee nie.
i'm thinking just after i perved on a girl older than me .. like i said, i hate hippocrits, even if its me .. my thoughts wnader to my dreams again .. in my smaller years i had a nightmare than my whole family were ghosts and i was the only real human .. where does it fit in ? what does it mean ? is it part of my wrestling with the ID, ego and superego ? but anyway, at that stage i knew nothing of such theories ..
Dit sou eers in my later jare ontbloot word. Wanneer ek begin lees het. As kind het ek nooit gehou van lees nie. Maar in my ouderdom en aleenhied het ek 'n liefde daarvoor ontwikkel. Wanneer sal die nagmerries ophou? Dalk nooit. Teen die tyd is ek al so gewoont daaraan. My attitude daaroor is so non-chalant. Ek weet nie eers hoekom ek dagga rook nie.
it would only reveal itself in my later years .. when i started reading .. as child i never liked reading .. but in my elder years and aloneness i developed a love for it .. when will the nightmare end ? maybe never .. by this time i'm so used to it already .. my attitude aboute it is so non-chalant .. i don't even know why i'm smoking marijuana ..
Ek is al klaar so gefok in die kop! Ek kom by jan marais park en maak die hek oop en begin deur die parkie stap. Dit was 'n bietjie langer roete huis toe maar dit was mooier. Dis nou al half drie en iets krap aan my. Ek is nog nie lus om by die huis te sit en fokkol doen nie. Wat van nog 'n nippie langs die rivier. So draai ek regs by die park se uitgang uit en stap reguit rivier toe.
i'm already so fucked in the head ! i reach jan mariais park, open the gate and start to walk through the park ..it was a little longer route but a more beautiful one ..its now half past two and something is scratching at me .. i'm not in the mood to sit at home and do nothing yet .. what about another joint next to the river .. in so doing i turn right at the park exit and walk straight to the river ..
Daar gekom kies ek 'n klip en begin rol. “Hey!” ek skrik, steek die dagga weg en kyk op. Dis 'n jong ou, seker 'n student. “Rook jy 'n bietjie ganja?” “Nee” antwoord ek. “dis ok man ek kom om dieselfde te doen.” hy klim by die wal af en join my vir 'n joint. “Louis” stel hy homself voor. “Ek was ook in jou skool gewees.” “Oh, Wanneer?” vra ek. “So vyf jaar terug, dis 'n harde plek daardie!” simpateer hy. “Ja nee definitief.”
getting there i pick a rock and start to roll .. "hey!" i get a fright, hide my stash and look up .. its a young guy, probably a student .. "are you smoking a bit of ganja ? " "no" i answer .. "its ok man, i come to do the same .. " he climbs down the bank and joins me for a joint .. "louis" he introduces himself .. "i was also in your school" "oh, when ? " i ask .. "about five years ago, its a hard place that ! " he sympathizes .. "yes definetely .. "
ek steek die joint aan die gang. “wat swot jy?” vra ek om die stilte te breek. “lewe!” antwoord hy dadelik. Ek lag. Hy nie. “Hoe is die curriculum?” Vra ek as 'n grap. Hy antwoord met 'n straight face “Hard!” Ek lag. Hy nie. Ek begin dit besef en vra toe 'n bietjie meer ernstig. “Soos wat bedoel jy?”. “Ek praat met God.” Sê hy dadelik. “soos in jy bid baie?” vra ek onskuldig. “nee, ek praat met God!” ek bly stil vir 'n sekonde.
i get the joint going .. "what are you studying ? " i ask to break the silence .. "life!" he answers immediately .. i laugh .. he doesn't .. "how is the curriculum ?" i ask as a joke .. he answers with a straight face "tough!" i laugh .. he doesn't .. i start realizing it and ask more seriously .. "like, what do you mean" .. "i speak to God .. " he says immediately .. "like in you pray alot .. " i ask innocently .. "no, i talk to God!" i stay quiet for a second ..
“Oh, ok. Dis cool” sê ek al klaar besig om my escape plan te bedink. Hy lag. Ek nie. “maar dis cool dude, dis nie so erg nie.” ek raak skielik meer geinterreseerd in hom. “wat bedoel jy nou eintlik? Soos hoor jy God se stem of iets?” hy bly stil vir 'n sekond. “nee en ja. Ek hoor nie 'n letterlike stem soos wat jy daaraan dink nie. Maar ek sien patrone en hoor geluide en dink gedagtes wat alles saam God se stem vorm.”
ek dink vir 'n sekond. “is dit nie bietjie subjektief nie?” “nie as jy in dit is nie.” antwoord hy dadelik. Ek probeer verwerk wat hy nou eintlik vir my probeer sê. “Kan net jy met God praat?”. Humour ek hom. “nee, daar is ander.....jy kan ook as jy wil.”
ek wonder vir so 'n sekond. “uhm....ok. So, wat sê God vir jou alles. Is Elvis dood?” joke ek om die oomblik ligter te maak. Hy frons. “positiewe en negatiewe goed. Maar meestal goed wat net van toepassing is op my. Hy sê nie vir my wat sê-nou-maar met die wêreld gaan gebeur nie, en niks van die toekoms nie”
Hy is stil vir 'n oomblik en sien dat ek nog nie tevrede is nie. “Hy analiseer my basies. Hy sê vir my wat my slegte punte is en wat my goeie punte is. Alles sodat ek 'n beter mens kan wees. Dit kan nogal harde kritiek wees want God draai nie doekies om nie.” Hy kyk my reguit in die oë vir die eerste keer. “maar sy vyand praat ook met my” “wie, die duiwel” vra ek die obvious. “Ja, en dit is soms baie moeilik om te onderskei tussen die twee, want die duiwel probeer jou oortuig dat hy God se stem is om jou te mislei.” “dit klink alles nogal scary, hoe handle jy dit.
Ek sou uitfreak.” “Jy gaan....” die woorde laat my hare op my nek so 'n bietjie rys. Hierdie ou is nogal freaky. Maar op daardie stadium was sulke goed nog sovêr verwyderd van my realiteit dat dit my nie regtig gepla het nie. Ek het basies net gedink hy is mal. Ek kon nie regtig insien waarvan hy praat nie. “Maar moenie worry nie jy sal die verskil ken. En jy sal verbaas wees met wat God as goed sien en wat sleg is. Dis baie anders as wat in die Bybel staan.” “Ja nee, ek twyfel nogals oor die Bybel se credibility.
In my opinie is dit 'n aardse menslike boek vol stories en lewens lessies wat twee duisend jaar terug geskryf is vir die mense van daardie tyd. Dit moet subjektief wees.” “sien, jy is al klaar op die regte pad om die werklike God te sien. Sê my, hoe bid jy?” ek probeer terug dink aan die laaste keer toe ek gebid het en sukkel bietjie om daardie oomblik te kry. “wel, ek maak nie regtig my oë toe en praat formeel met God nie. Ek lê gewoonlik net op my bed voordat ek aan die slaap raak en praat met die dak soos wat ek met 'n vriend sou praat. Ek gesels.” “en dis presies hoe jou verhouding met God moet wees, soos beste vriende.
En jy het nie 'n kerk of 'n ou boek nodig daarvoor nie.” hy lyk asof hy oor iets wat hy nounet gesê het nadink. “Maar moenie my verkeerd verstaan nie. Ek dink nogsteeds almal moet die Bybel lees. Om te weet waaroor jy praat. Om informed besluite te maak.” Ek kyk na die tyd, dit is al amper drie uur. “luister dude, dit was baie interresant gewees maar ek moet nou gaan, my ma gaan wonder waar ek is.”
“Awe, dankie vir die joint en sien jou weer.” sê hy vriendelik sonder om die gesprek op iets freaky te los. Ek staan op en klim die rivier bank uit om huis toe te stap. As ek maar nog net 'n fiets gehad het. Maar as ek 'n fiets gehad het dan sou ek seker direk huis toe gery het en hierdie interresante ou nooit ontmoet het nie. Wat 'n konsep, om met God self te kan praat. Natuurlik is die dude van sy sinne beroof en dis alles net in sy kop, maar nogsteeds, dis 'n intruiging gedagte.
Ek dink aan myself as baie gelowig, al wil ek nie aan 'n bestaande geloof behoort nie. Ek wil my eie persoonlike geloof vorm. Net tussen my en God. Ek sal natuurlik baie oplees oor ander gelowe, soos wat ek al klaar doen en die idees hou wat my interreseer. En hier is die ding wat ek dink baie mature van my was op daardie ouderdom. Ek het geweet ek weet nog niks van die lewe af nie en was bereid om te explore en uit te vind wat om my aangaan. Ek was oop vir leer.
Miskien hopeloos te oop. Te veel goed het my begin beinvloed op een slag en ek kon nie meer konkrete besluite maak nie. Ek kom by die huis aan. Die huis is stil behalwe vir die honde se opgewonde gechankery en naels wat krap op die klip vloer.
Hulle is baie bly om my te sien. Ons huis is mos 'n hondehok want my ma sluit hulle binne die huis toe as ons weg is van die huis. Ek sit my skool sak neer en val op die bed op my rug. Ek staar in die dak vas. 'n Paar oomblikke gaan verby. “God...” sê ek hardop “ek weet ek praat min met jou en ek is jammer daaroor, maar as dit moontlik is wat Louis gesê het dan sal ek nogal wil sien hoe dit is.” en toe sê ek iets baie belangrik en wat my later baie sou help “maar as dit sleg is of my gaan seer maak dan wil ek dit nie hê nie.” so cover ek my bases, het ek gedink.
“verder hoop ek alles is nog cool tussen jou en my. Help asseblief die wat gehelp moet word. Behalwe die wat hulp nodig het om slegte dinge te doen natuurlik. Anyway ek dink jy verstaan. Dankie vir alles en daai tiepe stuff. You know the drill. Thanks.” En toe is ek klaar. Dit was my gebed.
Heeltemal informeel en one on one. Asof hy net vir my luister en actually die tyd het daarvoor. Dit wys dalk dat ek hopeloos te veel van myself dink. Ek besef mense bid formeel om respek te toon maar ek glo nie dat ek nie respek wys nie. Ek probeer net gemaklik wees met my God. Ek staan op en sit my rekenaar aan. Ek is lus vir skryf.
Ek is mos 'n ambisieuse skrywertjie met groot planne vir my geskrifte. Ek dig en probeer my hand aan prosa en opstelle ook. “probeer my hand aan” Ha! Is dit nie nou vir jou direk uit engels vertaal nie. Maar dit maak nie sak nie want afrikaans is vir my 'n gemengde taal anyway. Ek begin op my rekenaar tik. Ek dig bietjie oor die dag se ervaringe met my drome en Louis.
Dit is soos self analiese van jou lewe. Skryf is baie terapeuties. Dis goed vir die siel. Ek dink aan hoe vêr die naweek nog is en word sommer bedroef. Maandae is kak. En binnekort sal my ma en pa terug wees. Dan gaan ek nouweer preke kry oor my skool werk en dinge. Hopelik is hulle in 'n goeie bui dan kan ons bietjie oor nonsense gesels. Ek kan nie wag om Engeland toe te gaan volgende jaar nie.
Om daardie onafhanklikheid te hê gaan fantasties wees. Ek is gedetermineerd om genoeg te spaar vir 'n kar en 'n beter rekenaar. Dalk hou ek ook nog so 'n bietjie oor. Want as ek terug kom en weer in my ouer huis moet interk wil ek ten minste die onafhanklikheid van 'n kar hê. Sodat ek kan kom en gaan soos wat ek wil. Ek sukkel met die druk van my ouers af.
Dit breek my so 'n bietjie. Ja, ek is lief vir hulle maar is net te groot vir die huis. En op daardie stadium was ek ook nie opsoek na iets soos 'n meisie nie. Rond vryery ja, maar 'n vaste verhouding, nee dankie. Ek moes wel bietjie in die game kom om ten minste na die matriek afskeid te kan gaan met 'n lekker meisie. Daar is so twee of drie opsies. Ek dink aan die drie. Renè, wat drie jaar jonger as ek is.
Ek ken haar deur ons vriende groep. Sarah, die engelse een wat net so oud is soos ek. Net soos wat ek aan haar dink blaf my hond hard. Ek gee nie aandag daaraan en sê vir hom om stil te wees. Dan is daar miskien 'n derde opsie van Jana, 'n ou vriendin wat ek kan vra. Maar met haar sal ek nie kan vry nie want ons is soos broer en suster. Die ander twee is nou weer oop opsies vir sulke kaskenades. Maar watter een, Renè of Sarah.
Weer soos wat ek aan Sarah dink grom my hond vir iets buite. Ek is oblivious vir die tweede toevalligheid en skêl weer op hom. Hy gaan lê. Soos wat ek broei daaroor ry daar drie motors na mekaar in die straat verby. Ek hou op daaraan dink en kyk by die venster uit. Die motors is al weg. Ek draai terug na my rekenaar toe en lees my gedig oor wat ek geskryf het.
Glad nie te sleg nie. Ek dink hy kan dalk 'n wenner wees. Oor die meisie kwessie besluit ek om later te besluit daaroor. Dit is te moeilik om nou daaraan te dink. Ek hoor 'n kar stop in die garage. Dit is nou seker my ma of my pa.
Ek staar na my deur verwagtend. My ma se kop pop by my deur in. “hello” sê sy redelik vriendelik. “hi” sê ek terug natuurlik. “gaan jy nou begin swot?” is haar eerste sin aan my. “ja ma” lieg ek. “goed so, daar is hoenderpasty in die yskas as jy honger raak.” “ok” sluit ek af en sy verlaat die kamer weer.
* 'lanie' like saying 'governor' in london .. "oi governor!" ..
Subscribe to:
Posts (Atom)